Gökyüzünden yeryüzüne,
bardaktan boþalýrcasýna
yaðmur iniyor!
kaldýrým taþlarý sýrýlsýklam!
ruhumda tatlý bir rehavet
biraz sancýlý,
biraz hülyalý..
uzun bir yolculuða yelken açýyor!
Kaldýrým taþlarýna, düþen
her yaðmur damlasý,
sanki
mazinin ayak izlerini
ruhumdan siliyor tek tek..
silerken de
yürekte sinsice yanan
ateþten gömlek yaralar
çýkýlan uzun ince yolda
hazan yapraklarý gibi
dökülüyor bir bir
Sevginin, aþkýn, huzurun..
en saf, en masum.. halini,
derinlerden bir el uzanýp
gözler önüne seriyor
O an,
gözlerdeki kývýlcým,
teni, sevginin ateþinde
yakýp kavuruyor!
Ýþte o anlar da
ebedileþen ruhlar
sonsuzluða giden yolda
yürekte alev alev yanan,
büyülü bir senfonin naðmeleriyle
dört bir yana sessizce
"Yaðmurun Toprakla Aþký"ný
fýsýldýyor..!!