ne zaman yüzümde bir tebessüm olsa ne zaman mutlu hissetsem kendimi içimde içimin en derininde saklý duran bir gözyaþý çýkar kirpiklerime oturur aðlarým ne zaman, çocuksu bir neþe kaplasa benliðimi yokluðun gelir aklýma susarým seni acýsý olmayan bir yürekle sevemedim elini her tuttuðumda bilirdim avuçlarýmdan sýyrýlacaðýný kopacaðýný bilirdim yaðmurlar yaðardý sokaklarýma ýslak kaldýrýmlar sönen sokak lambalarý ve koþuþan bir telaþ vardý içimde sensizlik olmalý evet sensizlik kaybolup gittiðim ýssýz bir þehirde bulurdum kendimi tanýmadýðým bilmediðim sokaklar karanlýk ve sessizliðin hüküm kýldýðý yemyeþil yapraklarýn arasýnda gördüðüm tek bir beyaz lale gibi hep içimde kal içimin en derinlerinde gözlerimi kapatýp seni düþlediðim akþamlarda aç yapraklarýný aç ki yalnýzca benim olduðunu bileyim durmadan iþleyen bir zaman durmadan kayan yýldýzlar gibi elimi uzatýp tutamadýðým gözlerine bakamadýðým her dakika çalýnmýþ ve boþa geçen anlarýmýz için ben aðlarým sen bensiz yattýðýn o yataklarda beni düþünmesende olur aþkým
03,06,2008
bil ki sevda düþmüþ yüreðinin bir köþesinde tutunabildiðin tek daldýr umut o umut ki yalnýzlýða mahkum aþkým benim senin olamadýðým yerde
Ertuðrul Bayam
Sosyal Medyada Paylaşın:
ebayam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.