bir ömür geçiyor içimin düþ(ünce) haylazlýklarýndan çocuk kalabilen yanlarýmla son saklambacýmý oynuyorum ellerinde rüzgar taþýyan bir sokak tarafýndan sarýlýyor gözlerim ’’baktýklarýn benim olsun’’ diyor ’’gördüklerin senin’
cesaretimizin bileðine neþter deðdirmemiþtir esaretimiz diye belki böyledir diye düþünüyorum, çocuðum çünkü daha büyüyemiyorum kötülüðün telaffuz edilmediði bir doluluk avuçlarýmda her günbatýmý boþluða býrakamam kendimi böylesine sarmalanmýþken gözlerim baktýklarým sizin olsun gördüklerim benim
masallardan þehirler kuruyorum iki aðaç arasýnda üzerinde düþlerimi uyutup sallandýrýyorum sus! uyanmasýnlar, hissettiðim rüyalar var çünkü benim hiçbir yorumcudan tabirlerini öðrenemediðim. gaipten bir ses büyüdükçe düþeceðini söylüyor salýncaklarýmýn bir hesabým yok diyorum sizinle hayallerimi bana verin, üstü kalsýn
ellerime kavuþan yaðmur tanesi yeryüzünün ilham kaynaðý her þiir kendi sonunu hazýrlar diyor gaipteki kahrolasý ses ve her çocuk katili kendi hayalinin peki çocuklarýn sonunu kim hazýrlar diyorum sessizlik bulvarýnda yapayalnýz, kendim
konuþtuklarýnýz sizin olsun sustuklarýnýz benim
dinle;
içimden çekip al rüzgarýnla, büyümeye meyilli hislerimi sevmeyi öðret, sana kadar sayýp gözlerimi açtýðýmda sona kadar çocuk kaldýðýmda
avuçlarýmda saklý bir his, sancýlý ellerim
yazdýklarým sizin olsun aðladýklarým, benim Sosyal Medyada Paylaşın:
Büşra Topbaşlı Nazlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.