Anladım Vicdansız

ANLADIM VÝCDANSIZ
Geçti koca bir yýl, neden gelmedin
Anladým ki bana, gönül vermedin
Sen bu aþkýn, kýymetini bilmedin
Anladým vicdansýz, gelmeyeceksin

Çileliyim ben, gülmek yalan olur
Zalim felek durmaz, baþýma vurur
Mutluluk seni, dertler beni bulur
Anladým vicdansýz, gelmeyeceksin

Yüzün gülmez, ahým tutar çekersin
Gittiðin her yerde, derdin dökersin
Derdimi anlatsam, dudak bükersin
Anladým vicdansýz, gelmeyeceksin

Ferhat gibi, tünel kazsam daðlarda
Kurtulamam, çýrpýnýrým aðlarda
Bülbül olup, feryat etsem baðlarda
Anladým vicdansýz, gelmeyeceksin

Neden bir zalime, kalbimi verdim
Dünyada sadece, bu muydu derdim
Gel diye yoluna, halýlar serdim
Anladým vicdansýz, gelmeyeceksin

Seneler boyu, yar diye belledim
Uzaktan uzaða, saçýn elledim
Bu kez kalbimin, sesini dinledim
Anladým vicdansýz, gelmeyeceksin

Sevdiðini bilmeden, sana geldim
Daima aðlattýn, ne zaman güldüm
Seviyorum diye, sana söz verdim
Anladým vicdansýz, gelmeyeceksin

Ýki satýr mektup, yazmadýn bana
Özel mi doðurdu, doðuran ana
Uzatma o kadar, yetti bu cana
Anladým vicdansýz, gelmeyeceksin

Ýnan kalbim atýyor, aþktan yana
Ýçim de duruyor, kanayan yara
Yeter artýk yeter, çalýnan kara
Anladým vicdansýz, gelmeyeceksin
(0147) Temmuz 1978
Þair Midayet Kara





Sosyal Medyada Paylaşın: