KISACA SEN ...

Uzaðý yakýn eden bir sevgiydi bizimkisi .
Bilmeden beklemeden bir anda geliþti ...

Adýný benim bildiðim bir ayýn sabahý ,
Yarýnýmýz tomurcuk açtý beslediðimiz umutlarla ...

Maviydi gökyüzü ve perden .
Ýki metre odaya sýðdýrmýþtýk kocaman sevgiyi .
Ne sen bensiz uyuyabiliyordun ,
Ne de ben sensiz uyunabiliyordum ,
Ayrý ayrý dünyalarýmýzda ...

Ve bir gün ,
Sevgi yine kendiliðinden ilikledi düðmelerini .
Pencerenin ardýndan bir el sallamasý vardý ,
Sanýrsýn öpücükleri yolluyordu yanaklarýma .
Bir gülüþü vardý ,
Ýlk bahar halt yesin yanýnda ...

Evet !
Hala gözlerim orada .
Ve malesef biliyorum tüm gerçekleri .
Fakat ,
Hâlâ izliyorum sana size dair bütün hayalleri ...

Biliyormusun ..?
Ne kadar sevmiþim bilmeden ben seni .
Saf sevgime sýðdýrmýþým iki hece ismini ...

Biliyorum !
Ben hala en ufacýk þeylere ,
Seni katacaðým .
Sen bilmeyeceksin belki ama ,
Seni seninle yahut sensiz bir ömür yaþayacaðým ...

Çok özür dilerim kýymetlim ,
Seviyorum seni ...
Yýllar geçsede ,
Ýlk günkü gibi ...

Mutlu AKÇA
Sosyal Medyada Paylaşın: