"küstüm çiçeði gibi" deðil di zinhar ne kana kana içildi hiç sevda sebil pýnarýndan bir yudum ne de ol þifa niyetine dokunmadý hiç bir sevdiði en çok arzuladýðý gibi sonsuza dek küçümen bir iz býrakacak kâinatý yutmuþ yüreðine narýna yanmaktan tükenirken hep o hiç býkmadý her sunak’ta gönüllü kanamaktan her yeni canan’a kozadayken ipeksi umudu ahhhh hep te arsýz her defasýnda bir beþerî adem toplamda mutlu bir yusufcuk olmak, bir yudum ömürlük sevgi tadabilmekti baðýþlanmaz büyük suçu minicik yüreðinde ki arzuladýðý düþlediðibiraþkla sevilmemiþgörülmemiþ kadribilinmemiþ yorðunluk biriktibiriktibirikti tonlarca oldu kök saldý býkkýnlýk kronikleþti tam demiydi çaresizliðin "sevmeden yaþamama"nýn hükmü ve vadesi bitti küserek yineyeniyeniden bir sev/me ihtimaline rengi solmuþ kanatlarýna astý aðýr hükmünü yaftasýný çaktý zif/iri ve ýssýz boþluða, kar/an/lýklarýn ve dolunayýn mormeneviþ ýþýklarý da söndü son gözyaþlarý çiçeðe düþünce demir aldý hüzün dolu geceden aþk; bir daha günü aymayacak sabahlara, daðýldý hücreleri aðýr kederden kanatlarýnýn tozu yayýldý kapkara gecenin kara delik gibi yutan koynunda up-uzuuuun küstü, o soylu o erdemli "sevilmeden sevmek, kendi salaklýðý"na....
07:Haziran:2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.