Fahrunnisa, çok aðýr bir nefese muhtaçlýk
Ýçim eriyor inan izledikçe bu caný
Çare bekliyor yürek, bir nebze, bir ilaçlýk
Tam tebessüm ederken durdurabilsem âný
Fýrtýnalar kopuyor baktýðým her ufukta
Fahrunnisa varlýðým göðe çekilmiþ sanki
Yeryüzünde bir nefes unutulmuþ solukta
Damarlarýmý sökse sesim çýkmaz inan ki
Dönüp gelemiyorum baþladýðým noktaya
Her adýmda bir baþka sokaða düþüyorum
Fahrunnisa gözlerim arkadaþ oldu aya
Belki de bu sebeple durmadan üþüyorum
Hani gönül gönüle yakaralým demiþtin
Oturup huzur ile Beytullah’ýn yanýna
Sözüm sözün olmadan kalýr yarým demiþtin
Fahrunnisa çek beni gönlünün mekanýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.