Aşk
Belki özlemekti aþk…
Duyduðun güzel bir þarkýyla, uzaktakine gitmek…
Konuk olmak, gönüllerin özlemlerine…
Belki, isteyip yapamamaktý…
Bütün olmaya çalýþýrken, eksik kalmak…
Onun hayalleriyle yatýp, onsuz uyanmak…
Belki sadece bir gözyaþý bahanesiydi…
Umutlarýmýza, utançlarýma taktýðýmýz bir lakap…
Belki hiç yaþanmamasý gereken bir þeydi…
Ama yaþadýkça, yaþamak istediðimiz…
Yedikçe doymadýðýmýz…
Belki bir beklentiydi…
Güneþin doðmasý kadar kesin olamayan,
Hiç imkansýz kokmayan…
Tanýdýk bir gülüþten kalma, küçük bir mutluluktu belki de sadece,
Bir yabancýnýn gülümseyiþinde dahi anýmsadýðýmýz bir ince sýzý…
Kim bilir, belki de hep görmek istediðimiz bir rüyaydý aþk…
Beklediðimizde gelmeyen,
Unuttuðumuzda, kapýmýzý çalan davetsiz bir misafir…
Giderken, her þeyimizi de yanýnda götüren, bir hýrsýz…
Ömrüm boyunca hep cevabýný arasam da,
Hiçbir zaman bulduklarýma inanmayacaksam da,
Aþk aslýnda sadece; "O’nun mutlu olduðunu bildiðimizde dahi mutlu olabilmemizdi…"
Selim SEVEN
30 04 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.