SİYAH VE MAVİ

Birgün dökülür tuttuðun inciler,
Her biri savrulur, baþka köþeye.
Hâtýralar açýlýr birer birer,
Sesler savrulur,bir baþka âleme.


Bazen de ne desen olmuyor iþte,
Sözler eziliyor aðýrlýðýnda,kederin.
Keder ki daha da koyu geceden,
Daha derin gölden ve denizlerden.


Hayat kýsa ama emeller uzun,
Ne çok hâyâl kurar insan.
Zanlarý içinde dolanýp,durur,
Bir ömür böylece, akýp gider.


Tükenen takvim deðil ki her gün,
Hakikatten uzaklaþan benliðimiz.
Özüne ne zaman döner insan,
Uyanmalý çýkmadan bu dünya hanýndan.









Sosyal Medyada Paylaşın: