NE ÇARE KÝ EY GÖNÜL Caným acýyor yüreðim buruk Sokaða atýp kendimi deli gibi, Dengesizce yürüyesim var. Sol yaným bir yangýn yeri Denizin suyuna býrakýp kendimi Sonsuzluða yüzesim var. Ah! Kaderrr benimki bir hayal þimdi Yarin kollarýnda yatasým var. Yar baðrýnda uyuyup Hiç uyanmayasým var. Ýmkansýzý istemiþim farkettim. Ben böyle bir kaderin Gelmiþine geçmiþine diyesim var. Derdime derman arýyorum þimdi, Derler ya; derman yarda var. Ne çare ki ey gönül! O vefasýza geçmiyor sözüm. Ýþte bu yüzden kaderrr.... Ýsyanla çýðlýk atasým var. Yardan ayrýldýðým gün Azraile kucak açýp Bu sevda uðrunda ölesim var. Nuray Öztürk HÜZÜN ÇÝÇEÐÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuray Öztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.