Ayrýlýðýnýn Ve çaresizliðin sýcaklarý Volkan gibi kavurunca V/akitlerden bir vakit Çokça ansýzýn Bir de her vakit Yakýyor çýra gibi Yakýyor umarsýz Bu can çekiþme bende ki Hem ahmakça Hep zamansýz.! Aþk la, özveriyle Kadim emekle tohumlamadým mý Hep Hayat ekili topraklarýmý Niye hep yeþermeden Çatlayýp kuruyor yüreðim.. Ben öldüm mü yoksa; Her ne kadar hissedip, Düþünüyorsam da Þaþmamak elde deðil, Nasýl yaþýyorum hala? Benim deðil de Çiçeklerin nabzý Arýlarýn tansiyonu mu düþtü Umu yu mu kaldýrdýlar yoðun bakýma? Hadi be; Benim iþte Benim ulan ben Bir ölü formatýnda Gözlerim kapýda Kulaðým kiriþte Nicedir hasretim sana Giderek büyüyen özlemin Sýtma nöbeti gibi Zanðýr zanðýr titretiyor hâlâ Ruhum, Ahhh zavallý ruhum Komada Acý kinin, beþ para etmez, Çok acil; Güz’den kalma terini Ve yüreðime sardýðým O ipek tenini Yüz on iki vasýtasýyla Güvercin kanadýnda Akþam esintisinde Acilen gönder bana Taksýnlar damardan koluma Gözlerinin yeþilini Ýris iris Damla damla Karýþýp kanýma Panzehirim ol Can çekiþen canýma Yoksa; Gidecek bu garip Pisi pisine Terk-i hayat ederek Bok yoluna, Öyle beter Öyle hasret kalmýþým ki Leyla/k kokuna...
05:Haziran:2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.