YOKLUĞUNUN MÜTEVAZI İHTİŞAMI

Seninle çýkmaz bir sokakta durmuþ gibiyiz
Sanki sokak ikimizin içinden geçip
Koyu bir karanlýða ulaþýyor
Ýncitilmiþ sözler bizi ayakta tutuyor
Yokluðun, kötülüðün baþkenti
Ardýmýzda kalan tek þey
Devrik bir aþkýn iþe yaramaz hikayesi

Gülüþün, sekiz büyüklüðünde bir deprem

Ben, o gülüþün ardýnda bakýp kalan
Darmadaðýnýk, yýkýk dökük bir bina
Yerlebir olmuþ bir kara parçasý
Suyu geri gelmeyecek gibi çekilmiþ ýssýz bir ada
Plastik çöplerden dibi görünmeyen okyanus
Patlamaya hazýr nükleer bir reaktör
Geliþmekte olan üçüncü dünya ülkesi
Soykýrýma uðramýþ, sahipsiz bir millet
Ýç savaþ sonucu yaðmalanmýþ bir Ortadoðu kenti
Everest’ten düþüp kaybolan bir Ýskandinav

Güzel gözlerine þiir yazýyorum
Okumuyorsun
Bu depremin þiddetini ölçemedim
Özür dilerim
Sosyal Medyada Paylaşın: