Sorma dostum! Benim Derdim Baþka. Sen bunu anlayamazsýn.
Ben ki bunca yýl yýðmýþým Onca derdi üst üste özenle. Basmýþým baðrýma ‘iyi ki varsýnýz’ diye. Avuç açmýþým her gördüðüme; ’Ne olur derdinizi bana satýn’ açgözlülüðü ile.
Ne omuzlarýmda aðýr bir yük Ne kaderimin söz geçiremediðim yazgýsý Saymýþým onlarý ben…
Ah dostum ah…! Sama ki derdim çiçeklerin yalancý bahara kanýp Vakitsiz açmalarýndan. Turnalarýn beklenmedik erken göçlerinden. Ya da bir daha aþýk olamamaktan ötürü...
Dünya zevklerine dalýp Unutmak deðil kendimi. Baþýmdaki uðultularýn Ruhumdaki acýlarýn Yabancýsý olmak isteði de…
Onursuzca yaþayýp Bir korkak gibi ölmek kaygýsý da Deðil benim derdim…
Yok dostum yok! Benim asýl derdim çok baþka. Sen bunu anlayamazsýn…
“Çýnarlý, kubbeli, mavi bir liman. Sen beni o limana çýkaramazsýn"
( 3 Haziran 1963 yýlýnda Aþýk olduðu memleketine Hasret giden Dünya Þairi Nazým Hikmet RAN’ a Saygý Özlem Minnet ve Devrimci Selamýyla.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
DEVRİM DENİZERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.