Bırak öyle kalsın

Bu kaçýncý gece, kalem elimde,
Bekleyip dururum, ismi dilimde.

Þiir yazmak için ederken heves,
“Aman ha, dur”, diyor, içimde bir ses.

Bak þu kâðýda ki, ne kadar temiz,
Yoktur üzerinde ne leke, ne iz.

Anlatma derdini, efkârlanmasýn,
Onun da yüreði yaralanmasýn.

Üstüne hüzünden gölge düþmesin,
Sevgi dolu sineye dert üþüþmesin.

Bilmesin ne demek, sararýp solmak,
Umudu yitirip, gam ile dolmak.

Býrak gül yüzünde hep güller açsýn,
Gönül bahçesinde hoþ koku saçsýn.

Esen saba yeli buseler alsýn,
Geriye efsunkâr anýlar kalsýn.

Henüz baharýndadýr, önü ise yaz,
Býrak öyle kalsýn, masum ve beyaz.

Sosyal Medyada Paylaşın: