"Hayat ne çabuk harcadýn beni"
"Durdurun dünyayý inecek var" derler...
hayat iyiki senin içindeyim
senin tokatlarýn
senin kýrbaçlarýn
yaþanmýþlýk adýna
yüzümde gamzeler
içinde solmayan dövmeli çiçekler
açtýrýrken, selâm çaktýk hep
kaç kez gözgöze geldik de
sen baþýný öne eðdin
sanmaki görmedim !.
boþver utan diye söylemedim
ey hayat kardeþ !..
ben aklýmýn iplerini çoktan saldým
koyverdim gidenlere
dereler taþtý
"o köprünün altýndan
çok sular geçti"
kýyýlarýnda at koþturuyorum yalýnayak
çöllerde menekþeler o yüzden zamansýz açtý
son trenin yolcusu deðilim
kýrikindi yaðmurlarýný
yaþým kadar yaþadým
bir yudum ahkâm kesmeye korkarým
titrer elim,aðzým
dilim lâl olur
susarým
lirik güftenin
gizli notasý gibiyim
yeni "do" larý keþfeden
"sol" anahtarlarýný yeniden çizen
ama hiçbir kapýyý açmayan
hayatýn gizli dehlizlerinde
kaybetmeyecek kadar
kale yada surlarýn altýn anahtarý
kimbilir kimler gizli yaþýyor oralarda
kimler saklanmýþ
küflü bir ekmeði paylaþýyor
bir dilim istemeye utanýrým
güneþ yüzü görmeyen
güleç yüzlü
yurdum insanlarýndan !..
ýþýksýz,katýksýz,aþksýz
sevdalarýný karanlýklara yazanlardan
yaþamayý,yaþamýþ olmak için
yaþamayanlardan
yüzlerindeki çizgileri
kýskanýrým
utanýrým
onlardan !..
ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.