Deprem

Haydi diye son bulan
Bir sesten uyandýrmýþtýn beni
Nasibe kýsmete havale ediyordun
Ellerinde diyordum ellerinde
Kapanýyordu sesli perde
Bekliyordum bir mucize gerçekleþsin
Bir masada karþýlýklý çay kahve ve…
Koca bir düþtün belleðimde
ki yarýna sâri içgüdümle
Ne varsa senin için örüyordum
Ördükçe daha örmenin þehvetinde
Bir mabet desem içinde hayalin
Ýþlendikçe iþliyordum
Yanlýþ adrese teslim edilmiþti fatura
Çünkü ben rehindim
Demir parmaklýklarý olmayan
Tel örgüler gibi bir mekandan sana…

Dünya çevirmiþti yüzünü karanlýða
Ýki de bir sönüyordu kavþaðýn trafik lambalarý
Doðuya doðru hýzlý geçen kamyonlar
Arý kovanlarýna sarýnmýþtý
Yetiþecekti sabahýna
Ve iþte o zaman bütün arýlar gülecekti
Kanatlarý ile özgürlüðe
Arý gülüþlerine özleþtirilmiþ bir adam
Rüyalarýný yazacaktý…

Yürü dedi bedeni yürü dört duvara
Öyle çoktu kitaplar
Ucu aþýnmýþ kurþun kalemler ayraçlar
Dokunmadan hiçbirine
Ekrandaydý parmaklarým “Gül/hisar” dan sonra

Si’n renbo dan

“hesapsýz sandýðýn bir serüvenden döndüm
güz gibiydi yüzün ve yakýþaný giymiþtin.”

Tekrar tekrar okumanýn derinliklerinde
Geziniyordum ve sonra
Hatýrlamýyorum ne zaman uyuduðumu
Bu sabah bir davulcu uyandýrdý beni
Telaþ mý desem heyecan mý desem
Dopdoluydu hücrelerim bir düþle
Nar çiçeði gömleðim kitaplarým
Kýrmýzý ile çýkmak yola
Bir düþte beklerken tanýþmak
Bir çocukla adý Hasan
Dedesinin adýndan bir de Gülsüm anne
Kimseye gitmez dediði
Nasýlda çiçek gibi açtý kucaðýmda
Derken efendim çay kahve
Düþürüyordum o aný resimlere
Bir kitaba verdim tam iki saat kendimi
Hava güzeldi sularýn sesi
Beyaz ördeðin sesine karýþýyordu
Kimseler bilmedi benim bir düþümün öldüðünü
Düþ kýrýntýlarýndan yap bozdaydým
Bir mucize yaratamadým diye yazacaktým ki
Deprem oldu
Tanrým beni öldürme dedim sede
Cevapsýz sessizliðinle harflere gömülüyordum
Seninleydim ve seninle dünya turuna çýkmýþ gibi
Yine de yaþýyordum seni yaþamak üzere
Hayat düþlerinle dallanýrken
Senden vazgeçersem karýncalar yesin beni

Sosyal Medyada Paylaşın: