SEN GİTTİN

SEN GÝTTÝN

Sen gittin
Yüreðimdeki çocuk öksüz kaldý
Hayatýmýn ipi koptu
Dünyam sýrlý hülyalara daldý
Hýçkýrýðý zebun düþtü hasretinin
Bil ki yokluðunun oku sinemi delmiþtir
Boþluðunda býraktýðýn hayaline
Gözlerimin hicranla asýlý kalýþýnýn
Haberi sana gelmiþtir

Gönlümü
Hasretin yalnýzlýðýna hasrettim
Ardýndan
Gittiðin uzaklýða baktým
Anýlarýmdan kýrmýzý bir gül kopartýp
Sol göðsüme taktým
Ve yüreðimin yangýnlarýnda
Yalnýzlýðýmý yaktým

Gündüz gözlerimle topladýðým hasretin
Gece düþlerimde þekillendi
Yokluðuna doðuþ
Hiçliðe diriliþimi büyüttü
Yalnýzlýk mevsiminde
Sevginin topraðýnda
Suladým gözyaþý yaðmurlarýnda
Gözlerin güneþim oldu
Hayalini yeþerttim

Seni eylülde bulmuþtum
Gidiþin yine eylüle rastladý
Ben zaten eylülde doðmuþtum
Eylülleri topladým
Yokluðuna ekledim
Renklerle süsledim
Hayatýn rengi
Yeþil oldu
Eylüllerin hüzünlü ahengi
Sarý, kýrmýzý ve kahverengi

Ben ki seni
Çok ama çok sevdim
Yokluðuna kesilen nefesimi
Sensizliðin topraðýna ektim
Gölgeleri diriltip gözlerime
Nefsimin gönlünü hoþ ettim
Sessizce terk edip gidiþin
Yollarýma hazan yapraklarý serdi
Aþk sevgi çilesinden sardýðým bir yumaktý yüreðimde
Bir ucu senin elinde gitti biliyorum
Bak yollarýna gül yapraklarý döktüm
Hasretle dönüþünü bekliyorum

30,10-2013
Þair, Burhan AKSU

Sosyal Medyada Paylaşın: