yaþlý gözlerin rýhtýmýnda a/yaz bir karanlýk seni anlatýyordu üç beþ martý sesinde..
kahrolasý bir nefesti kirlenmiþ ciðerlerime senden her soluduðum oda içimde derin bir yara..
sana kýyamýyorum biliyorum ki yaralýdýr yüreðin geçmiþinde sabýkalý coðrafyamýn çýðlýðýný duyuyorum karanlýk her gecenin..
bak;
kervan geçmez doruklarýnda acýlarýn acýsýný gördüm sisli yalçýn yüce daðlarým da kardelen umutlarýmý aradým bilemediðim göremediðin ölüm tarlalarýnda soðuk zemheride acýlý aðýtlar yaktým içimin ölüm sessizliðinde..
bir kanat taktým kendime uçsuz bucaksýz bozkýrlarda göz kamaþtýran umuda uçuyorum gölge arama. varsa bir vaha, o daha çok uzakta Kaf Daðýnýn arkasýnda Zümrüt’ü Anka..
bir çýðlýk çoðu zaman cevap bulur yankýlanýr daðlarda varýr mý menzile kör bir bakýþ yakýþýr mý insana iki laf kurþundan etkilidir ve ben vurulduðum yerdeyim zifiri karanlýk i mgeli kokusunu býrakmýþ bana da a/yaz...
kArA / Ýskenderun- 25/05/2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.