doz

sükûtun dikiþ attýðý dilde kaç yara olduðunu bilseniz
yutkunmaktan nefret ederdiniz
kaç kez ayný duygunun aðýna düþer insan
dönüp dolaþýp ayný yerden kýrýlmak nasýl bir his
insanýn gözleri hep ayný acýya akar mý
gün döngüsünün geceye varmasý gibi bazen her þey
sevmek en büyük ahmaklýktýr derdi de dedem
inanmazdým...

sevdim...
Ýsmail’in býçaða razý gelen boynu gibi
razý oldum aþka...

Yusuf’un karanlýk kuyularýna düþünce
Yakup’un gözleri gibi ama kalýr gönül
ve bir Züleyha bulmak zor deðildir aslýnda
Mecnun’luk bir hal baþa gelmeye dursun
kendi Leyla’sýný da yaratýr insan

bana vicdandan bahsetmeyin
her vicdan kendi aynasýnda kördür
cehennem kol gezerken içimizde
cenneti anlatmayýn
gönül yangýnýna gözün taþýdýðý su yetmez
yanacak eþya yok diye
attýðým çýðlýða kulak asan olmadý
tam kýrk yýl, kýrk kat ateþte yandým
gelen gidenin býraktýðý yerden körüklemeyi sürdürdü
üstelik kendi ateþini de katarak

gönül bal bildiði dilden yaralanýp
el tutulduðu daldan kýrýlýnca
hissedilen acýnýn boyutu baþka oluyor
ölüm diyorum ölüm...
soðuk bir terleme sonrasý niran
yeni cinayetler peydahlarken
insanoðlu ne vahþi...
ihtiras çatýþmalarýndan doðan þehvet katliamlarý
kafes dövüþü gibi hýrpalarken düþünceler
faili belli cinayetler serisi
çarþafý kefen bilen aþklarýn yorgan altý mezarlýðý
yaþanan savaþlardan daha çok içine ölenler
içime öl, öl içime diyor nâmahrem d/öl...!

sürgüleri çekilmiþ bir hücre evi yangýný
su damlayan tavan yüksekliðinden düþüyorum
madem öleceðim kaným niçin dýþýma akmýyor
içimin duvarlarýný yýkmadan da öldürebilir aþk
hani þiirlerin lal kaldýðý yerden çeksen nefeslerimi
hazýr böyle tutup yüreðimden sýkmýþken kalbimi
üstelik iþleyeceðin cinayetten yargýlanmayacaksan
dozu artýr...
söz beni öldürdüðünü ifþa etmem kimseye...
Sosyal Medyada Paylaşın: