yazdýkça tükenen kalemlerdir yalnýzca, kelimeleri tüketmek mümkün mü?
sustuðumuz her an kadar çok yazdýklarýmýz oysa yazmaktýr en büyük çýðlýk avuçlarýmýza saklanmýþ geceyi buluruz önce satýrlarýmýza baþýný yaslamýþ bir halde öylece... ve her ayrýlýk bir satýr baþýdýr artýk gecelerde tünellerine ’’sevdadandýr’’ yazdýðýmýz nakaratlarýmýz melodisinde sýzým sýzým sýzlatan notlarýmýz iþte biz bir þarkýyýzdýr artýk baþtan sona ve ne zaman dinlesek kendimizi, dinletmek isteriz baþkalarýna.
her kurgu bir þerittir gözlerimizin önünden geçer filmdir ama her film güzel deðildir yani hayat bir kurgudur þiirlerin ötesinde önce uyutur kalplerimizi, sonra unutur ama bizi de unutmayanlar vardýr hep bizim de vardýr unutamadýklarýmýz hayat bir uykudur þarkýlarýn ötesinde önce dinler sesimizi, sonra susturur.
ama savunabilir kendini sýradan olmadan ki, bir aðacýn masumiyetidir gölgesi ’’ben de üþürüm bazen’’ der kendince ’’ben de korurum seni kýzýl ayrýlýklardan’’
kimseye anlatmak zorunda olmadýðýmýz ama herkesin dinlemeye can attýðý bir þarkýdýr bu bize ait olan ve asla susturulmayan ki sustukça konuþmaya açýlan kilitler bundan ’’dur!’’ dedikçe koþan, koþtukça yakalanmayan.
yani hayat yorulmaz kaçmaktan ama insan yorulur kovalamaktan.
yazdýkça tükenen yalnýzca kalemlerdir saniyelere sýðdýrýlan birkaç cümle aðýr olabilir bazen, saðýr edebilir. Sosyal Medyada Paylaşın:
Büşra Topbaşlı Nazlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.