Kara toprak…kara toprak…yýllarca hep sen, böyle anýldýn,
Kara toprak…nedendir bilinmez, bu ismi nereden aldýn,
Sen ki yýllardýr insanlarý, hem besleyen, hemde doyuransýn,
Varlýðýnda kýymetin bilinmez senin, yokluðunda anca anlaþýlýrsýn,
Niye böyle dediler, bilemem ama,sense çoðundan ak ve paksýn,
Böyle deselerde benim gönlümde, su gibi duru, berraksýn,
Su gibi duru, berraksýn…. berraksýn…. berraksýn…. !
Topraksýn sen, her bir þeyi, yýllardýr sýrtlayansýn,
Günü geldimi, insanlarý ilahi emirle, bir bir yutansýn !
Senin suçun yok ki, seni hor gören gözler utansýn,
Oysa zordur sensiz olmak, mevla bizi sensiz býrakmasýn,
Kadrini bilenlerde var hani, bunuda hiç unutmayasýn,
Sonra sakýn onlarý kaale alýp, bize küsüp darýlmayasýn,
bize küsüp darýlmayasýn… darýlmayasýn… darýlmayasýn…
Gün olur, hasat mevsiminde, her yeri bereketle donatansýn,
Koynunda, onca mahlukatý besleyip, pýnarlar fýþkýrtansýn,
Afrikanýn çölünde, kuzey buzullarýnda, hep özlemi duyulansýn,
Birde gurbetçilere sorsunlar seni, VATAN TOPRAÐI baþýmýzýn tacýsýn !
Sen ki çok horlanýp, hoyratca ve hunharca berbatlaþtýrýlansýn,
Unutma insanoðlu, yaþadýðýn yer orasý, ondan geldin ve birgün onun olacaksýn,
birgün onun olacaksýn…. onun olacaksýn…. onun olacaksýn…. !!!
Yazan : G i Z E M L i K A R T A L
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.