Üşümezmi Kardelenler?

Bir yalnýzlýk öyküsü bu
Derinlerde, kuzguni bir renkle saran
Çepeçevre kuþatmýþ, ýssýz
Gökyüzünün renkleri seçilmiyor gözümde
Bir gariplik havada
Yüreðin yanýk kokusu sinmiþ, odamýn duvarlarýna...

Bir zaman sonra...
Yeniden baþlar hayat, biraz aksak
Biraz yalnýz...

Üþümezmi kardelenler, tutunurken hayata?
Gül, dikenler içinde boy verip, gülümserken, incinmezmi?

Gözden düþüp kýrýlan ne varsa...
Tamiri mümkün olmayan
Bulabilirmi yürekte, eski yerini?

Bir hiç iþte ne varsa ellerimde...
Hiçliðin kýyýlarýnda dolaþýyor yalnýzlýðým...

Bir gülen yüze
Deðmezmi, dünyanýn varý?

Deðmezmi sabah uyandýðýnda
Hayýrlý sabahlar diyeceðin bir nefese?







Sosyal Medyada Paylaşın: