GÜN GÜNEÞE DEÐMEDEN
Bilirim ki
Sonuncu yolculuktu bu
Bir nefes daha çektim sensiz
Bir sigara daha yaktým duman duman
Uykular mý kaçýyordu kahrýmdan?
Gecenin þerrine takýlmýþým gibi
Biraz biraz gidiyorum galiba
Azar azar iþitiyorum þehrin sesini
Siliniyor muydu ayak izleri?
Ve günlerden ertesi miydi?
Ne kadar yakýn, ne kadar çabuk
Ayrýlýkla dolu gözlerinden
Sen kaldýn, ben gittim
Sessizce.
Ruhum acýyla harman þimdi
Yaman bir kenti býraktým geriye
Olur da bir gün özlediðinde
Ýlk güne dair her þey
Fotoðraflarýmdaki o
Mavi gözlerimde.
Yavaþça duvara yaslanýyorum
Alýþmaya çalýþýyorum
Sýrtýmda buz gibi nefesin
Isýnmaya duruyorum
Ve güneþ
Doðudan batýyor yine.
Beyhude caddelerim var
Ýsli gökyüzü kadar kurak
Bir söylenti var ancak
Çöllerin adý geziyor dillerde
Ýzlerimi sürüyorlar þimdi
Saplanýyorum yeryüzüne
Yer yer bataklýk niyetine
Yalnýzým gibi sanki
Bakýyorum ki yalnýzým
Sildiriyorum her þeyi.
Hýzlýca hayaller kuruyor
Hýzlýca uyanýyorum
Uykular harammýþ gibi
Üstüme kalýyor gözlerin
Akýlma geliyor da sözlerin
Yine ihanetlerdeyim
Bir depremle sirkeleniyor
Bir rüzgarla savruluyorum
Ve suyla yýkanýp
Seni
Ellerimle örtüyorum.
Biz selamsýz daha iyi
Ve daha anlamlý kalýrýz
En azýndan tertemiz
Uzaktan daha kolay her þey
Mesela unutmasý, kaybolmasý
Yok olmasý kadar anlamlý
Kalmasý kadar zor
Gitmesi gibi sessiz
Ben mutlu
Sen çaresiz
Sebepsizce sevmiþtim seni
Geceden sabaha varmadan
Koþulsuzca gittim gizlice
Gün güneþe deðmeden
Býraktým ellerini
Sessizce.
.
.
.
GÜN GÜNEÞE DEÐMEDEN
Mert Zafer Cansever
(Mawish Þiirleri)