aklým/dan firar edip "saklým"a düþtü/n ya müjganým hep ýslak ça bolca da ahmakça akýyorsun hep gözlerimden puslu geceye geceden heceye flu’su salkým saçak menzil dýþýsýn artýk lâl dilimden bu saatlerde ne iradem kâr eder sana ne de yenilmez gururum suskunluðunun zehriyle vur/ul/ma/’yý bekler durur/um niþanðah aynan da yatýp kalkarken umarsýz her gece her gece ki yaþamak isterken delice çekerim aþký kýn’ýndan geceyi kendimi ve seni taammüden kýrmýzýya vururum boþalýr içim kýpkýzýl sanrýlý avuçlarýma geceyi kendimi ve seni i mgenin koynunda bulurum kapatýrým gecenin göz kapaklarýný örterim yýldýzlarýn üstünü düþlerim üþümesin diye hep selamlayarak efsunlayacaðým "yaþamak" denilen dirim’i döngünün yasasý ve de sebil armaðanýyla o dik/eni kanatan yeni yeni sancýlý sevi’lerin eþiðinde sabaha gülümseyen ay/ak ucunda...
20/21:Mayýs:2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.