Kim vurdu gönlümdeki þakýyan þen kuþlarý? Susmuþ tüm evren sanki, sular sessiz akýyor. Yürekten atamadým, sensiz geçen kýþlarý, Bir acý ki, rûhumu alev alev yakýyor...
Hasret gülleri açtý, sarý sarý bahçemde, Umudu deste deste saklýyorum bohçamda. Gülüþüm yarým yarým, burukluk var lehçemde, Ayrýlýk yaralý kuþ, hazin hazin þakýyor...
Arada daðlar deðil, demirden perdeler var, Bahara erdik derken, yüreðime yaðar kar, Gel, uzat ellerini, kanayan yaramý sar, Özlem fýrtýna oldu, þimþekleri çakýyor...
Kapatsam gözlerimi, karþýmdadýr hayâli, Gülmeyi istesem de, gönlümdedir melâli. Sensiz seyrediyorum, yapayalnýz, hilâli, Gece gülümser gibi, içli içli bakýyor...
Perdeler kapanacak, final ne bilmiyorum, Ne derlerse desinler, kalbimden silmiyorum. Ne kadar çabalasam, nedendir gülmüyorum? Felek sanki saçýma solmuþ güller takýyor...
Kader ne kadar zalim, hüznümde neler saklý? Derdim kime yanayým, ermez kimsenin aklý. Bir suçlu bulamadým, kimler suçlu, kim haklý? Yeþeren dallarýmýz, þimdi yaprak döküyor...
Darda kalan baþýný, dayasaydý baþýma, Seneler hesap sorsun, akýp giden yaþýma, ’Bir yýlda bin yýl gibi sevdi’ yazýn taþýma, Þimdi þiirler bile, bize boyun büküyor...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.