Gün gün yaþamdan eksiliyoruz Yakamýza yapýþýyor hüzün Sararmadan soluyoruz Dert yükü altýnda eziliyoruz Ýttiklerinde hemen yere düþüyoruz Bir el uzansýn diye öylece bekliyoruz
Yok gören Yok bir duyan Sesimiz yýrtýyor göðü Üstümüze serpilen toprak bile ölü Sarmýyor yaþama direnen bedenimizi
Çabalýyoruz kalkamýyoruz Bir köþede ölüyoruz kimsesiz Ölüdür zaten kalmýþsa yürek sevgisiz Sevilmek adýna çok seviyoruz Az da olsa sevilmeden, sevilmeyi bekliyoruz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şiirler Sözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.