Hazan yapraklarý, döküldü yine..
Hüzün ve ayrýlýk çöktü içime..
Seni kaybediþim,geliyorda gözümün önüne,
O an, nasýl ölmemiþim,
Þaþýryorum kendime..
Sonbahar hep hüzünlü gelir bana o nedenle..
Doðduðum günde, sonbaharmýþ,
Dünyaya geliþim, bile hüzün bence..
Sensiz, bu hayata küsmüþüm ben,
Yýllarca gülmez yüzüm, gülemez,
Þensiz ömür boyunca mutsuzum,
Þansým yok, sevgiden yana..
Birgün toprak olursam
Aðlayýn DOSTLAR BANA…
NÝL NÝLGÜN HAKVERDÝ (NÝLTÜRK47)