çýkacak bir kýyým yok içimde çaresizlik sancýsý doðuyor ruhumun derinliðinde esmer günleri hatýrlýyorum çatýrdayan gök kubbede þimþekler vurgunuyum yýldýrýmlar çarptý beni bir hazal gibi yaralýyým..
ah ah ruhum, ah sonum bir liman bulunmuyor çýkýþým yok her yer zifiri karanlýk turnalarý izliyorum giderken onlara da can suyu yok asude bir sensizlik bende ki bir sis perdesi arkasýnda kalan onuda al benden..
bir serçe gibi bende göçeyim kendi yurdumdan senden kalan, masum acýlarýmý alarak..
kArA 20/05/2019 ÝSKENDERUN (Ýlham olan dosta çok teþekkür ederim.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.