Üç beþ aðaç, gerisi toprak, bozkýr… Mecnun çöl! Her taraf aðlamaktan olmuþ Gözyaþý göl! Savaþlardan býkmýþ, bunalmýþ… Adeta savaþacak er kalmamýþ… Buna raðmen Çanakkale’de zafer, Geçememiþ yedi düvel! Alamamýþ ne topraðý, Ne de kalpteki vatan aþkýný Zalim el… Savaþmaktan yorgun Anadolu Dul kalmýþ kadýnlar ve yetim çocuklarý Sarmýþ saðý solu!
Son padiþah Çanakkale’den gelen Ýngilizlere bakarken Çekiyordu ah… Karþýsýnda Fatih’in portresi Adeta sorguluyordu Ne oldu size torunum… Baðýrmasýný sanki Kalbinde duyuyordu!
Kaybettiniz ilk önce Ýslam yolunu Yalnýzca Rabbime teslim kulunu… Sözüm ona ilim öðrenmek için Avrupa’ya gönderdiðiniz vatan evlatlarý Talan ettiler memleketin saðýný solunu! Her tarafta düþman ajan Akýtýyordu Þehitleri aðlatan kan! Memleket evladýn da neden vardý isyan Neden öðretmediniz bu güzide vatan Düþmana asla satýlmaz… Düþman uyumazken Askeri neden uyuttunuz!
O büyük Güç Ýhlas… etmiþti iflas Aranamýyordu bile Kimdeydi suç!
Çanakkale’de maðlup edilen Ýngiliz Elini kolunu sallaya sallaya Ýstanbul’da olmuþtu filiz Çöktürmüþtü diz! Ekmiþti Gazap tohumlarýný!
Her yerde haçlý Basýyordu topraðýna! Basýyordu vatanýn Her karýþ topraðýna!
Biraz altýn Bir de Bandýrma Vapuru Git dedi Vahdettin Mustafa Kemal Ve arkadaþlarýna Þükür! Sizinle bulsun Anadolu Huzur!
Samsun’du On dokuz Mayýs bin dokuz yüz on dokuz da Özgürlüðün aðzý oldu Kalbi yaþatan soluðu!
Arkasýnda yürüdükçe silahlandý halk Yaþlasýna bile dedi ayaða kalk! Erzurum, Sivas kongrelerinde arandý hak Ve Ankara oldu son durak!
Yurdun her yerinde savaþtý kýnalý kuzular Cephane taþýdý analar! Düþman gördü ki Esiyordu fýrtýnalar Hala ezanla… Korkmuyordu ölümden Þehadet þerbeti içiyordu yiðitler Baki imanla…
Ve Vatan topraðýnda kalmadý tek düþman Cumhuriyet kuruldu Mustafa Kemal’e Atatürk denildi Baþ kumandan!
Saffet Kuramaz Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.