Rüzgâr bulutlarý toplamýþ oðul!
Güneþin önünü kaplamýþ oðul!
Düþmanlar vatanýn kara baðrýna
Ýþgal hançerini saplamýþ oðul!
Nice padiþahlar tam altý asýr;
Hükmetmiþken, bu tükeniþ sanki sýr.
Padiþah biçare, halký biçare;
Ýstanbul iþgalde, boðazlar esir.
Samsun limanýna hýþýr mý hýþýr,
Kýrk sekiz aslanlý gemi yanaþýr.
Mavi gözleriyle ufuktan bakan,
O güneþle Samsun halký tanýþýr.
Ata’nýn yüreði inançla dolu,
Samsun’dan Sivas’a çiziyor yolu;
Aklýnda baðýmsýz çaðdaþ bir devlet,
Ardýnda þahlanmýþ bir Anadolu.
Devrimler boyanýr umut rengine,
Sanmayýn imkânlar dengi dengine;
Büyük bir uyanýþ Anadolu’da,
Toplar uyum saðlar kalp ahengine.
Hep vatan sevdasý düþer türküme
Kim baþ eðdirmiþ ki yüce Türk’üme
Ne kadar gaflete düþmüþ ki millet
Herkes bir riyakâr Atatürk’üme
O aydýnlýk günler karardý birden;
Gaflet ve dalalet sardýkça erki,
Ýnsanlar þaþýrdý yolu kibirden;
Bir isyan yükselir Anýtkabir’den!
Ne kalem razýdýr ne kaðýt oðul!
Dinsin bu endiþe, bu aðýt oðul!
Sahip çýk kalpteki büyük güneþe,
Kara bulutlarý sen daðýt oðul!
Bu millet onurlu ve saðduyulu,
Bu yüzden karanlýk günler sayýlý;
Coþari, umutla þevkle kutlanýr;
Kutsal yolculuðun yüzüncü yýlý.
Ýbrahim COÞAR