GARİBAN’IN ÖLÜMÜ

Duvarlarý yýkýk buz gibi evde
Bir meçhule demir aldý Gariban
Gözleri semada kaskatý gövde
Sonsuz bir uykuya daldý Gariban

Fark eden olmadý üç gün boyunca
Oralý olmadý kimse duyunca
Bir çocuk üzüldü ölmüþ deyince
Sanma köye matem saldý Gariban

Yýrtýk bir ceketle örtüp yüzünü
Muhtar ile imam çaldý gözünü
Þalvardan yaptýlar kefen bezini
Bir sabah sessizce öldü Gariban

Kýþýn öldü diye kýzdý alayý
“Hoca, defnetmenin yok mu kolayý?”
Ýmam bile kýsa kesti salayý
Köylünün keyfini böldü Gariban

Öldü de kurtuldu garip dediler
Bir çaydanlýk suyla ölü yudular
Namaz için sal taþýna kodular
Ýlk kez önde bir yer buldu Gariban

Namazýný köyden beþ kiþi kýldý
Ne partiden biri ne çelenk geldi
Dört adam salýný omzuna aldý
Son deminde sultan oldu Gariban

Mezar diye dar bir çukur oydular
Tabut yoktu çula sarýp koydular
Bir “Kul hü” okuyup üçe saydýlar
Fatiha’dan mahrum kaldý Gariban

Öldüðünü köylü o gün unuttu
Rüzgârlar aðladý taþlar yas tuttu
Mezarýnda her gün bir baykuþ öttü
Alemde ne bahtsýz kuldu Gariban

Dünyada ne malý ne hýrsý oldu
Her ne dilediyse hep tersi oldu
Yoksulluk bildiði tek dersi oldu
Gören yok ne zaman güldü Gariban

Gariban, bilmedik ne idi düþün
Sormadýk, var mýydý ekmeðin aþýn
Son gördüðüm günkü acý gülüþün
Mülki’nin baðrýný deldi Gariban

11.01.2018-Eskiþehir
Aslan AVÞARBEY (Mülki)
Sosyal Medyada Paylaşın: