çocukluðumu özlüyorum hatta unutttuðum çocukluðumu hayat beni öyle üzdü öyle yorduki bazen kendimi unutuyorum ne yaðmur yaðdýðýnda topraðýn kokusunu nede gök kuþaðýnýn renklerini hatýrlýyorum soðuk bir ülkenin mültecisi gibi kalbim ne güneþ ýþýtabiliyor nede ateþ yakýyor aslýnda korkuyorum yitik duygularýmdan sevgiliye olan sevdamdan korkuyorum özlemim büyük aslýnda ama kendimden korkuyorum ne zaman nasýl mülteci oldum bilmiyorum ne arýyorum kimi arýyorum aradýðým yerde sevda varmý umut varmý yarýnlara bilmiyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
robinson7575 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.