Âh duyulur bilindik o kapý gýcýrtýsý Toparlamak ne mümkün ne ayaðý ne eli Deðiþmez ki hiç mâlum o kýyamet algýsý Düþünemessin geçtir artýk ’’nasýl ölmeli?’’
Toparlarlar ömrünü, kopyalayýp pakette Sormazlar hiç öylece alýrlar seni senden Ne kadar borcun vardýr bakamazsýn senette Sonra ruhunu alýr, vazgeçerler bedenden!
Hani þaþâalý günler, neden niçin hayâli Mahþeri toplantýya, sisli perdeydi onlar Nasýl bir þey miþ ölmek görülmüþ mü emsâli Bitmez dünyalýk zevkler, bekler bitmeyen sonlar!
Mührü O’nun elinde içinde bomba, kutu Âh son kez uçuþunu gerçekleþtirir kuþlar Korolu aðlaþmalar, pompalanýr uðultu Parazitler çoðalýr, buruþur sarp yokuþlar!
Her veçhesiyle korkunç her veçhesiyle farklý Telaffuzu ürkütür istinasýz herkesi Unutamaz ki insan, koparýp atsa da aklý Bilmez mi, “kursaðýnda kalacaktýr hevesi!”
Buluþulur o sürpriz vakitte belki mutlu Belki mahcup olmanýn, sergilenir elemi Havf ve recâ eksenli kim korkar, kim umutlu Büyük hüsrân mý âh “boþ geçirmek bu âlemi!”
Mart/2017
F. Selçuk Soylu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Furkan Selçuk Soylu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.