nasılsın

rüzgar olup estiðin o günden beri,
medet ummuyorum yaðmurlardan,
bulutlar can vermiyor,
aðýt yakýyor hazan yapraklarýna,
ama mevsimler durmuyor hep,
durduklarý iklim de,
deðiþiyor gün be gün,
dönüp duruyor baþýmýzda,
can alýcý kuþlar misali..
ah be canýmýn içi ahh,
senin kapýný da mý çaldý,o kara günler,
sana da mý uðradý o son bahar,
senin yapraklarýn da dökülüyor bir bir,öyle mi?...
nasýlmýþ?,
insan karanlýðýn için de bocalýyormuþ,deðil mi,
eli ayaðý tutmuyormuþ,
düþen her yapraðý için karalar baðlýyormuþ,
gözlerinin altýn da..
ne güllerin güzelliði kalýyormuþ,
soluyormuþ benzi,
ne saçlarýnda ki güneþ ýþýltýsý,
dudak kenarlarýnda ki,sahte tebessüm bile misafirmiþ yüzün de,
gelip geçici,
gördün mü?,,,
korkma,
alýþýyor insan zamanla,
güzel günlere çabuk alýþtýðý gibi,kötü günlere de,
bak benim gözlerim nasýl da alýþtý yas tutmaya,
senin yerine de karalar baðlasýn istersen,
sen gül hadi eskisi gibi,gül güle bilirsen,
’bu da gelir bu da geçer’ sözü takýlýp kalsýn diline.....





emine rezzan sipahi







Sosyal Medyada Paylaşın: