UNUTMADIM

Ummadýðým bir anda hayatýma girdin;
Ve hasretini býraktýn zindanýma...
Karanlýk karanlýða düþtü
Mahkum olduðum parmaklýklar daðýldý..
Gül yüzün esir aldý beni...
O anda taþlar un ufak toz,
Hasretinse taþ kesildi..
Caným gözlerine kenetlediler gözlerimi;
Gidiþin hüzünlü bir eylüldü
HÝÇ UNUTMADIM !..

Sessizliðim yeniden alevlenen kül gibi
Buzdan sütünlara çarptý sesim,
Sert rüzgarlar aldý nefesimi...
Gittiðin günden beri,
Bütün çöllerin tozunu yutmuþ gibi dudaklarým.
Saç tellerimi beyaz alevler sardý ,yandým
Suskunluðun ibret dolu bir kitaptý
HÝÇ UNUTMADIM !..


Sabrýmda taþ üstüne taþ dizdim;
Suskunluðum utançlýkla duvar ördü...
Gökyüzünden boþalan bir saðnak oldum
Yaðdým! yaðdým küskünlüðümün üstüne....
Çýð oldum yalnýzlýðýma katlandým
Uzaklýðýnýda yorgan yaptým,
Örttüm çýplak ruhuma!
Sözlerin güneþin yüzünü güldürmüþtü
HALA UNUTMADIM !..

HAZAN YAPRAÐI 16.06.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: