Ben Diyarbekirliyim 2

Ben Diyarbekirliyim!
Ben, buram buram medeniyet kokan, Dicle nehrinin bazen boz bulanýk akýþýyým.
Ben, sana sevdalý mert ve babayiðitlerin, en celalli ve en haþin bakýþýyým.
Ben, korkudan insanýn dudaðýnda uçuð attýran þimþeðin çakýþýyým.
Ve ben, sende yaþayanlarýn, yarýnlarýndan endiþesiz, huzurlu ve mutlu anlarýyým.

Ben Diyarbekirliyim!
Ben, rengârenk yedi veren Muhammedi güllerin, en efsunlu diyarýyým.
Ben, tarih sayfalarýna altýn harflerle yazýlmýþ, barýþ ve kardeþliðin þiarýyým.
Ben, çok dertli þakýyan, gül sevdalýsý bülbüllerin ahu zarýyým.
Ve ben, taþýmaktan asla ve asla yorulmadýðým, barlarýn en manidarýyým.

Ben Diyarbekirliyim!
Ben, kimsesiz dul ve yetimlerin, garip gurabýnýn, fakir fukaranýn yanýndayým.
Ben, kemlik bilmeyen, fikri güzel gönlü güzellerin, hayata bakýþ açýsýyým.
Ben, binicisini yarý yolda koymayan rahvan atlarýn, zebercet iþlemeli kamçýsýyým.
Ve ben, desen desen, motif motif iþlenmiþ kardeþliðin, en manidar nakþýyým.

Ben Diyarbekirliyim!
Ben, karanlýk çýkmaz sokaklarý, ziyalarla aydýnlatýrým fener misali.
Ben, gerçek bir Diyarbekirliyim, mürekkep yalamýþlarýn nazarýnda, olurum ali.
Ben, mutlu ve huzurlu olurum, görürsem iyi olduðunda, hem þehrimin hal ve ahvali.
Ve ben, üzülür kahrolurum, eskimiþ iþ görmez olmuþsa, bindiði atýnýn nalý.

Ben Diyarbekirliyim!
Ben, kýrklar daðýnda yaþanmýþ, aþk ve sevdalarýn en acýklý özetiyim.
Ben, insanlýktan nasiplenmiþlerin, gönül nöbetiyim.
Ben, helalinden kýt kanaat geçinen insanlarýn, benzi betiyim.
Ve ben, yerin göðün sahibini zikreden bir abidin halvetiyim.

Ben Diyarbekirliyim!
Ben, sanat eseri dört ayaklý minarenin, en muhteþem görüntüsüyüm.
Ben, Hevsel bahçelerinin yeþilin her tonunu içinde barýndýran örtüsüyüm.
Ben, insaný kendine meftun eden, tarihe mal olmuþ, güzel bir þehrin süsüyüm.
Ve ben, kemlik ve çirkinlikleri, mahirce bertaraf eden, gümüþ törpüsüyüm.

Ben Diyarbekirliyim!
Ben, dost canlýsý ahde vefalýyým. Kin olmaz sevmeyi þiar eden gönlümde.
Ben, kesik uçlu kalemlerle, aþk ve þevkle yazarým, gerçek Diyarbekir’liyi günlüðüme.
Ben, barýþ ve kardeþliði nakýþ etmiþim, çok dertli þakýyan gül sevdalýsý bülbülüme.
Ve ben, çok þey borçluyum, fakir çocukluðumun ve gençliðimin geçtiði dün ve bugünüme.

Ben Diyarbekirliyim!
Ben, dostlarýmý basarým baðrýma, bir babanýn evladýný baðrýna bastýðý gibi.
Ben, ölüme bile giderim dostlarým için, bunu bilir bir adý da Âlim olan yerin göðün sahibi.
Ben, korkarým korkabildiðim kadar þaný çok yüce Allah’tan zira beni de bekliyor yerin dibi.
Ve ben, savunurum Diyarbekir’limi her yerde verinceye kadar son nefesimi.

Ben Diyarbekirliyim!
Ben, sana aþk ve þevkle caný gönülden kap kara sevdalýyým iþin kolayýna kaçmadan.
Ben, hüzünlenip dertlendiðimde, yaþamaya çalýþýrým, derdimi ona buna açmadan.
Ben, yazýn temmuzunda hararet gideren pýnar olur akarým, bendimi taþmadan.
Ve ben, üzülür kahrolurum insan ölürse, küs ve dargýn olduklarýyla barýþmadan.

Ben Diyarbekirliyim!
Ben, komþularýmla eskiden olduðu gibi, neþe ve üzüntülerimi paylaþmak isterim.
Ben, beni insan yerine koyan herkesi, rýza-i Lillah için çok severim.
Ben, asil gönüllere girebilmek için, hazan mevsiminde bile Muhammedi gül dererim.
Ve ben, Diyarbekir için uzaðý yakýn yakýnlarý ise uzak ederim.
13 /Mayýs/ 2019
Sosyal Medyada Paylaşın: