Karabasan gibi geçmez zaman Ne gece nede gündüzü Yasak koymuþ tanrý Peri masalý gibi bir aþka Düþlerini okþadýðým Ay yüzünü sende açacaktý Ama sen yoksun Yosun tutmuþ taþlar gibi Yýllardýr beslediðim Ýçimde güfte dudaðýmda beste Dilimden düþüremediðim adýn Gülerken güneþ doðarken ay Sönerken yýldýzlar Harman yeri yangýným Binbir öfke demler içinde Yarým kalmýþsa türküler Kahve karasý gözlerde Bu hasret bu dokunuþla He desem kýyamet kopacak Iþýksýz gecelerde Hüzün topladým bunca yýl Aklarý karalarý baðlayarak Sustum kendi yasalarým la Kalmadý buralarýn tadý Sessizlik uçurumun ucudur Tutan olur mu senin elinden bilmem ama ben düþersem Kendi kendime yeterim Sonra ver yansýn eder Akýllýsýna delisine Su dünyanýn gün görmemiþine Ýçip içip Senden kalan yaralarý sararým Sizin orada ne derler bilmem ama Bizim oralarda derlerdi ki Kendi düþen aðlamaz Ben aðlamýyorum sende aðlama
Salim Erben
Sosyal Medyada Paylaşın:
erbensalim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.