Kara kaplı defter!..

Gönlüm, sim siyah bulutlarla kaplýlar,
Öyle bakýp bulutlarýn, geçiþini izlerim,
Sanýldýðý kadar birbirine yakýn deðiller,
Beynim tüterken, sabah bekler gözlerim...

Uzak kalsa da bana, aþkýyla yaþýyorum,
Ele deðer verdi, aþka vermedi kýymeti,
Nice can, gözlerinin güzelliðini gördü de,
Kývýlcým çakan yürekle, bitmez alameti...

Ýzmir’in hafif deniz kokusu üstüne sinmiþ,
Gamzeleriyse, deniz nemini barýndýrýyor,
Yapraða çið düþmüþ hali, duruyor yüzde,
Burada ben, kim bilir kimi kývrandýrýyor...

Hüznümü aþarken, göklerde kalýr gözüm,
Titreten kum gibi siyah saça, kalbi takarým,
Þafakta karanlýk , alev kýrmýzýsý parlarken,
Bakýþlarý içimdedir, dos doðru ona akarým...

Tiðnetim bu, olanýn, hasretliðini yaþýyorum,
Beynimi döndürüyor, iki gözümün sevdasý,
Büyük mücadelemde, ruhum süzülüp gider,
Hissettiðim derin arzu, artýk gönlün duasý...

Susmak hangi yangýný söndürmüþ söyleyin,
Haykýrýþým, tat alamadým, uzaðýmdayken,
Onun hayaline sarýlýp, boþluðu öpüyorum,
O kar gibi beyaz yüzü, dalgalara bakarken...

Her vakit soðuk bir gün doðuyor kaderime,
Her sabah, bom boþ buluyorum, yattýðý yeri,
Her yaným, gamzelerin o eþsiz gölgesi dolu,
Soluduðum sýcak kokusu, esmerin her yeri...

Yýllarca çifte ýþýklarýyla gidip-gelen yýldýzlar,
Yalnýz yaslý gecelerin, tükenmeyen aðýr sesi,
Kalýnlaþan bir duvar oluþturdu aramýz da,
Hem bana þarký oldu, hem þarkýnýn güftesi..

Ne kaybettiðimi düþünürüm, sisli dalgýnlýkla,
Aðýr günlerimin yarasýna, vurmuyor neþter,
Sabahýn ilk ýþýltýsýyla gün yeniden baþlarken,
Suspus olan yüreði, bana, kara kaplý defter...

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın: