Köþeye sýkýþmýþ sanki tüm kalp kýrýntýlarým . O kadar çok alýþtýrmýþým ki karanlýða, yok olmuþ sevgi denilen lisanýn baþ harfleri zihnimin bucaklýðýndan. Kayboluþlarýyla var insan aslýnda, dönemeci geçince neler olacaðýyla var. Benim dönencelerim sen oluþlarýmýn korkusuyla kaplý þu sýralar. Eksik var o dönencelerde, kendini anlatamamýþ bir adam, soyutluk nidâsýyla çalkantýlanmýþ bir dünya var. Bir gemi var bizden çok uzaklarda rýhtýma oturmuþ, içinde bir çocuk var. Kelimesi hep boðazýnda düðümlenen bir çocuk var. Eksik var..
Gerçekten dönencelerinde mi bulur aþký insan?
Köþeye sýkýþan kalp kýrýntýlarýný gerçekten ben’e sen olmakta mý unutur?
Sevda denilen illete kayboluþlarýyla mý ulaþýr ?
Yoksa kendini bindirdiði rýhtýma oturmuþ o gemide mi býrakmýþtýr masumluðunu ?
Eksikleri mi aradým hep bu tiyatro sahnesinin üstünde. Kendi nidâlarýmýn yankýsýna kulak verdim hep. Kendi kurmacalarýmýn kendi soyutluðunu yarattým sahipsizliðe sahip çýkmaya çalýþtým.
Eksik diyorum ya iþte hep; Çokta uzaklarda aramýyorum artýk, bir nefesti bize lazým olan, bir duraksama. Dönencelerimize sahip çýkabilecek bir þey tam vakti ve zamanýnda en gereklisinden.
"Virgülü Eksik Bir Þeylerin."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Büyükgaga Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.