YAĞMUR

Duygulara dokunur yaðmurun her damlasý,
Iþýðýyla renk katar sanki sokak lambasý.

Sevginin ve rahmetin kristalleþen þekli,
Gökten yere inerken, sakin, bazen þimþekli.

Bulutlardan ayrýlýp semayý yarar gibi,
Ýmdadýna koþuyor canlýyý sarar gibi.

Islatýr kaldýrýmý hisleri okþar zemin,
Kendine hayran eder bundan nasýl da emin!

Sesinden anlaþýlýr heyecanlý geliþi,
Yeniden yaðmak için denizden yükseliþi.

Bir de eþlik ediyor ona hafiften rüzgâr,
Sanki sevda bestesi, bize kalýr yadigâr.

Pencereye vurarak geliþini müjdeler,
“Hoþ geldin!” demek için aralanýr perdeler.

Hasretiyle kavrulan toprak yolunu bekler,
Yanmýþ baðrýna alýp onu özüne ekler.

Yeniden hayat bulur yeniler dokusunu,
Toprak yaðmurla sunar en güzel kokusunu.

Uzun bir kýþtan sonra baharla koþuverir,
Umutla dolar canlý yaðmurla coþuverir.

Bazen en yükseklerde aðaç dalýna biner,
Bazen süzülüverir en derinlere iner.

Çiçekleri okþayýp yaprak üstünde durur,
Uðramasa baðlara mor salkýmlar da kurur.

Bereketiyle dolar, güldürür haneleri,
Maviler diyarýnýn o berrak taneleri!

Mahmut KILIÇOÐLU






Fon Resmi: neslybrit - WordPress.com

Sosyal Medyada Paylaşın: