Öldüðüm gün sensiz aksýn ýrmaklar, Býrakýnýz karýncaya telaþý. Arzu etmem ýslanmasýn yanaklar, Olmasýn ne çýðlýk, ne de gözyaþý.
Bir kalemde görülse de hesabým, Belli olmaz belki iþler karýþýr. Biter belki yýllar süren azabým; Baþucumda eski küsler barýþýr.
Yolculuk bitmeden münker ve nekir..... Ölüm korkusuyla eðilir baþlar. Karýþýr denize küçük bir nehir, Ýþte ölümsüzlük o anda baþlar. Sosyal Medyada Paylaşın:
ismailadil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.