Aslında

Mazide, ne günler hatýrlar insan
Yorulan gözlere, gelen fer gibi
Fidandan aðaca, giden bir öykü
Olgunluk mevsimi mi, o mevsim

Ayva çiçek açýnca mý yaz gelir?
Yapraklar dökülünce güz geldiði gibi

Çýkarken hýzlý, hýzlý merdivenleri
Çýkamayýncamý kýþ
Ya ilkbahar, çiçeðe durmuþ dallar
Ya da umut mevsimi
Yokluktan varlýða bir yol mu?

Dün, bugün, yarýn hep yaþanacak mý?
Þu daðlarýna kar yaðan insanlarý
Görmemek insanlýk mý?

Soruyu sorana, cevabý verene bak
Yozlaþmadan, yozlaþtýrmadan

Dili olsa, konuþsa þu daðlar yaylalar, ovalar
Ne derdi acaba?
Çiçekler böcekler

Ter içinde verilen cevaplar kimden gelirdi
Emekle, yoðrulmuþ eller ayaklar
Maden ocaðýnda, yaz, kýþ, belli deðildir usta
Ekmeðini ordan, çýkarana sor

Yaþam döngüsü
Deðiþik gibi görünsede aynýdýr, hepsinin aslýda
Ha fabrikada çalýþan, ha bir bahçede
Güzel bakan gözler, güzel görür, güzelliði görür
Güzel yaþanmaya atanmýþ
Bir mevkisi olan Memurlarýz hepimiz aslýnda

Cengiz AKSU




Sosyal Medyada Paylaşın: