O GÜNLER

Bir zamanlar,
Otururdum ellerimde kitaplarýmla,
Bir üzüm asmasýnýn çardak altýnda...
Çalýþýrdým derslerimi.
Kitaplarýma düþen yapraklar
Arasýnda güneþin ýþýklarý
Yapraklarýn gölgeleri...
Ninni söylerdi rüzgarlar.
Gömülürdüm ki hayallerime öyle,
Her þey þiir gibi, her þey þarký gibi,
Güzeldi yaþamak !
Kuþlar ötüþüp þarký söylerdi dallarda,
Ben ve hayallerim,kuþlarým...
Bir bahar þarkýsý gibiydi yaþamak.
Yaðmurlar umut yaðardý pencerelere...
Her damla bana umut vererek.
Serinlenirdi yüreðim...yaþamak güzel !
Kuþlarla þarký söylerdim dallarda...
Uzanýrdý düþlerim mutluluklarýma.
Sevinirdim her þeye, her þeye aðlardým.
Bir baþka dünyada yaþardým...
Bilemezdim geçen zamanlardan sonra;
Yaþamanýn bu denli zor olduðunu.
Karanlýklarýn bu kadar korkulu olduðunu...
Ve...görkemli bir yalnýzlýðýn yüreðime oturduðunu
Bilemezdim... bilemezdim...keþke bilseydim!
Ruhumdaki acýlarý ne siler ki ?..
Sosyal Medyada Paylaşın: