onca karanlýk günden sonra, sanki bir evin,güneþ gören tek penceresine olan muhtaçlýðýydý muhtaçlýðým... ta ki,artýk aydýnlýk günlere perdemi açacaðýmý sanýrken, pencereyi hiçe sayýp, o karanlýðý gördüðüm de hatýrladým, güneþin mevsime göre yön deðiþtirdiðini... teþekkür ederim, yine de teþekkür ederim benim sahte güneþim... bana insanýn karalýðýnýn da,ýþýðýnýn da, kendi yüreðinde olduðunu tekrar hatýrlattýðýn için... þimdi yokluðunu hiç aramýyorum güneþin, biliyorum ki ýþýðým burada, yüreðim de....
Emine rezzan sipahi
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan sipahi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.