Hiçbir yazý anlatamaz ki bu hafifliði bir ölünün dünya varmýþ dediði nerede görülmüþ nerede gömülmüþ gülen bir yüz ve daha az önemlisi bir çekirdek kabuðu bulmuþ karýnca iyimserliði ayaklarýnýn üzerinde bir nebze þair en soðuk ateþ parçasýyýz güneþin dokunduðumuz herþeyi küçük bir kaðýdý alevlere vererek ilk yangýnýný çýkartan koca bir çocuk kadar kibrit görüyoruz sonrasý hep korkarak yaþamak üzerine kuruluyor bir gezegeni yakabileceðimizin endiþesiyle denize yakýn olan herþeyi seviyor þairlik kurumu tanrý’ya varýyor yangýn merdivenleri dünya yukarýdan dökülüyor uzaya hafriyat yýðýnýnýn içindeki küçük bir toz parçasý olduðunu hafýzasýndan silerek sanki karanlýðýn hepsinin kendi olduðu sanýsýyla...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.