Yaðmurun tamda þehre hâkimiyeti devam ederken þemsiyemi koluma takýp, kendimi kapý dýþarý edesim geliyor. Bir de uzun uzun koþmakla beraber nereye gideceðimi de öyle unutmaya niyetliyim ki anlatamam sana gülüm… Fakat her þey o niyetle ha diye bozulmuyor… Günler önceden mutfak masasýnýn baþýnda. unutulmuþ bütün bir ekmek gibi kaskatý her bir yaným. Sadece gözbebeklerimin ayný noktada oluþturdu. Bir hayalinin varlýðý var.
Ellerimin dokunmaktan mahrum býrakan o hissizliðini çözmeye çalýþýyorum. Bununda benim sana kavuþma hayalimi yavaþlatýþýna bir nevi seyirci kalýyorum.
Düþünüyorum da birbirine sadakati olmayan insanlarý renk soluðun ile delik deþik olmuþ koltuða biraz daha gömülüyorum.
Kimsenin bu konuda itiraz olmayacaðýný biliyorum. Biz kayýp ettiklerimizleyiz her vakit geceye düþ gündüze dipnot olarak býraktýðýmýz adý hasret oluyor. inan ki Bu hasretin bittiðini düþünmediðim an bile yoktur. Kocaman bir kalenin þahý gibiyim her lüksün içinde .ve ince körpecik dokunuþlarý býrakýyorum. o papatya kokulu saçlarýna hepsi bu kadar Uzaktan sesler gelir üstüme üstüme sevilmemiþsin sevmiþsin diye…
02-05-2019 ist
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.