Zemherili akşamlar..

Sislerin örttüðü okyanuslar gibi,
Kabaran en zorlu dalgasý bende,
Sarý sis sýrtýný cama dayamýþ gibi,
Mahsunluk birikir penceremde...


Gittikçe siyahlaþan gecelerim gibi,
Kainatta ne varsa siyaha boyandý,
Mavisiz, dumanlý, gök yüzü gibi,
Bir o kadar kasvet kapýya dayandý...


Okulu yeni deðiþmiþ mektepli gibi,
Hesapsýz coþtuðum, oldu sanýrým,
Hayali gerçekleþmez umutlu gibi,
Zamaným, hiç þaþmaz aldanýrým...


Güzelliðini övdüðümüz güller gibi,
Güzel yolda gidiþ, gidiþte diken var,
Sessizliðin içinde kapý gýcýrtýsý gibi,
Yüreðin acý sesi, kulaklarý týrmalar...


Uzak þehirden gelecek mektup gibi,
Beklemesi çok sürer, uzun, uzun,
Çiçekli bahçede tutan aksýrýk gibi,
Aþk, ömrünü uzatýr ruhumuzun...


Mecnun’un Leyla’ya tutulduðu gibi,
Güzelliði görünce, dedim ben varým,
Bakýþlar, kaçak-ürkek ceylansý gibi,
Gözlerini sevdiðimi, anlar umarým...


Bulaþmayana sorun! Kolay oyun gibi,
Oysa içi boþluða-hiçliðe dönüþtürmek,
Aþkýnýn odunda nice yanmýþlar gibi,
Söylenen son söz; aþk buymuþ demek...


Bakýp ta görmezlikten gelenler gibi,
Olmadýk ki, ona lazým çok yalanlar,
Seveni sevmezler, destanlardaki gibi,
Dönüþü yok, bize zemherili akþamlar...



Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın: