Yorgun yüzünde nakýþlý mahzunluklar, Korkularý sýmsýký avuçlarýnda Kederin kararttýðý gözlerde fer yok… Boðuþmuþ çýlgýn dalgalarla besbelli, Küstüðü dünyaya sýrtýný dönmüþ… Kumlara kusmakla biter mi acýlar? Minicik bedeni kývrýlýp kalmýþ, Hayatýn yerden yere vurduðu çocuk Ne olur aç gözünü, gülümse azýcýk…
Çýlgýn dalgalara küsmeyin sakýn, Bin bir acý dolu kahpe dünyadan Kurtarýp almýþlar binlerce kolla Kucaklayýp býrakmýþlar usulca, Sessiz bir kýyýya yatýrýp, Kurutsunlar diye gözyaþlarýný Rüzgârlarýn þefkâtli kanatlarýna…
Usul usul sývazlayýp mahzun yüzünü, Okþamýþ saçlarýný tatlý meltemler Dalarken gözleri sonsuz uykuya Süzülen gözyaþý yüzünde oya, Sükûnu içer gibi içini çekip Ýlk defa gülümsemiþ doya doya…
Bomba yaðar gümbür gümbür, Parçalanýr kafa kollar, Keder akar oluk oluk Acýyla kapanmýþ yollar Kuþ deðilsin, uçamazsýn, Kurtuluþ yok, kaçamazsýn Hürriyete geçit yok ki, Ufka kanat açamazsýn…
Çaðýrýyor engin deniz, Koþuyorlar bir umutla Ah, binlerce solgun beniz…
Hâlenur Kor
24 Aralýk 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.