Günahın özüyse sevmek!..

Gamzesini zembilime astýðým,
Ateþler içindeyim harlanýrým,
Sensiz olan yaþama küstüðüm,
Ay karanlýk geceme darlanýrým...

Kendimi hiç gibi hissettirenim,
Hayat komik arýlar bal yapýyor,
Ceylan gözleri olan kara trenim,
Göz kapaklar gece ben siz kapýyor...

Gamzelerinle aydýnlanan yastýðýn,
Yürek sallar, gölgesi düþer hasýra,
Gökteki yýldýzlarý söndürüyor dun,
Göðe baktým parlak gördüm bu sýra...

Dil üstü dans eden meyve tadýnda,
Derdim gece ýþýklarý açýk mý býraktýn,
Kýzaran gök yüzünü þafakta izlerken,
Sabaha nisbetmi yaptýn nere býraktýn...

Onun dizginlenmez bir enerjisi var,
Akýllara girmekten asla vazgeçmez,
Hisleri olmamasý gerek, görenlerin,
Gördüðüm doðal güçler tez geçmez...

Onu gören dünyayý üç defa dolaþabilir,
Iþýðý çok, yüzün, gözün onu görmüyor,
Kendini özetle tir, daima bin bir þekilde,
Yalnýzlýðýmda ona sýðýndýðým görmüyor...

Gamzeler yeniden güne parlayacak,
Kader yine bir þekilde yolunu bulur,
Kamer kanatlý, her yaný tatlý, gamzen,
Karanlýðým da çýkar, hükmünü bulur...

Nasýl bir þey olduðunu çözdüm ben,
Hayatý yaþarken o anda aþka deðmek,
Aþk menzilin deyim yerine insaf girsin,
Zindan yürek, günahýn özüyse sevmek!..


Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın: