karınca

bakmýþlar ki,aðýr gelmeye baþlamýþ yükleri,
hiç uðraþmamýþlar,
býrakmýþlar öylece aðýr geldiði yerde,
yürümüþ gitmiþler yollarýna,
’taþ yerin de aðýrdýr’ bahanesiyle...
bakýyorsun,
hayat bunlara güzel,görünüþte,gösteriþte..
rüzgar sanýp kendilerini savrulurken,
nerde akþam,orda sabah misali,
býraktýklarý yük,dað kadar olurken taþýyanýna,
onlar yaþamak istedikleri gibi anlamýþlar hayatý,
sadece kendi hayallerine kavuþmak olmuþ,
hayatta ki tek gayeleri....
karýncanýn yükünden onlara ne,doðruya,
ezip geçerler bile umurlarýnda mý....
ama,
bir de amasý var iþte,bu iþin,
bilmez böyle insanlarýn çoðu,
karýncanýn þu hayatta ki tek mülkü,yüküdür,
aðýr gelmez ona,
yani,ömürlük yaþarlar hayatý karýncalar,
cýrcýr böcekleri gibi,mevsimlik deðil de....




emine rezzan sipahi




Sosyal Medyada Paylaşın: